Yurtdışında yaşamaya karar verdiğimizde henüz Aylin birkaç aylıktı. Taşınma kararını vermek ve nihayetinde taşınmak elbette kolay olmadı, bu süreçle ilgili detaylı yazımı buradan okuyabilirsiniz.  Aslında Aylin’e gün boyunca yalnız bakım verecek olmak taşınmadan önce en çok kaygılandığım kısımdı. Oldukça gerçekçi de bir kaygıydı. Trieste’de İstanbul’daki gibi eve yardımcı gelmeyecek, sıkıştığımda annelerden yardım alamayacaktım. Aynı zamanda danışanlarımı gördüğüm bir kliniğim de olmayacak veya ders vermek için üniversiteye de gitmeyecektim. Trieste’de beni hem tam zamanlı annelik, hem de tam zamanlı ev içi emekçilik bekliyordu. Bu da haliyle gözümü çok korkutuyordu! “Altından kalkabilecek miyim? Çok bunalırsam kızımla ilişkimi etkiler mi? Ya beceremezsem? Bir süre çalışamayacağım fikrine alışabilecek miyim?” gibi bir sürü sorular… Fakat…